گاهی دلتــ می خواهد که جایی باشی ...

اما زمین نباشد جایی در حوالی دوستـــ ...

یه جای دنج ی گوشه بشینی و تمام دارائیت را ن ، چون چیزی نـداریــــ

 تمام نداریت را کـفـــــ دست بگیری

دلـــ ترک خورده ات ، روح خسته ات ، چشمان قرمزت و و و ...

یکی یکی همه را کنار هم میگذاری و از همه بدتر کارهایی که دلــــ دوست را شکست؛

همه را جمع میکنی و بر کف دست میگذاری

و میگویی اینها رو برایت آورده ام !!!

التماســ میکنی و ضـجــهـــ میزنی و خـواهــشـــــ ...

درد دل رو براش تعریف میکنی.

ما که نمیتونیم بریم بین الحرمین ، طلع زینبیه ، حرم علمدار ، ایوان طلای مظلوم عالم ...

اما ی جای خوب بلدم 

ی جا که زمین نیست ، عرش خداست ، بهشتـــ ما ایرونیاست

پنجره فولاد رضا ، صحن انقلاب ، ایوون طلا ، گنبد زرد آقا رضا 

اونجا میشینی ی جای خلوت زار زار اشک میریزی 

میگی آقا منم همون که قول داده بود

اما بازم ...

آقا جون دلم درده ، ترک داره ، شکسته ، هیچکسو غیر شما نداره ...

بحق جوادت     بحق مادرت زهرا(س) 

خودت خودت ...

اشک اشک یه گنبد 

زرد طلای مشهد

**************

اشک اشک ی مادر

زمزمه غریب مادر

*

اشک اشک ی خواهر

به دست گرفته تن برادر

*

اشک اشک  ی بوسه

روی رگ بریده

*

اشک اشک ی گودال

صدای نهیف ی مادر

*

اشک اشک ی دختر

که شده مثال مادر

*

اشک اشک ی تاول

نشسته رو پای ساغر

*

اشک اشک ی جبین

شد سپر برادر

...

******************************

دلنوشت:

دلم کسی را میخواهد از جنس خودت

نزدیک ، بی منت ، مهربان

الهی و ربی من لی غیرک