کسى مثل امام بزرگوار ما که یک‌تنه وارد شد و توانست به برکت عزم و اراده‌ى راسخ و ایمان و توکل، همه‌ى ملت را بسیج کند و این حرکت عظیم را راه بیندازد، بیش از هر چیز متکى بود به همان جوشش قلبى، معنوى، روحى، توکل، معرفت، عبادت. تا آخر عمر هم این بزرگوار با وجود پیرى و ناتوانى و شکستگى، نیمه‌ى شب برمیخاست، اشک میریخت. ما خبر داشتیم از نزدیکان ایشان که به همه‌ى خصوصیات زندگى ایشان واقف بودند، شنیده بودیم، اطلاع داشتیم؛ ایشان نیمه‌هاى شب برمیخاست، از خداى متعال استمداد میکرد - «رهبان اللّیل» - شب با آن حالت، آن وقت روز مثل شیر غرّانى مى‌آمد توى میدانها، قدرتها را شکست میداد، ضعفهاى ملت را برطرف میکرد، اراده‌هاى همه‌ى ما مردم را تقویت میکرد و راه مى‌انداخت؛ به برکت آن پشتوانه‌ى معنوى.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم‌ ۱۳۹۲/۰۲/۲۵