چشم دل تنها یک تعبیر شاعرانه نیست، حقیقتی است که در کلام

الهی و سخن حضرت رسول و متون و منابع دینی هم آمده است.

تنها هاتف اصفهانی نیست که می گوید:

چشم دل باز کن که جان بینی             آن چه نادیدنی است آن بینی 

کور دلی و بینا دلی

وقتی آیات و نشانه های خدا بر در و دیوار و در آفاق آسمان و جهان

درون در تجلی است،

وقتی خلقت تابلویی است که عظمت و هدفداری جهان را نشان می دهد،

وقتی ((موعظه)) بر دل می نشیند و جان را دگرگون می سازد،

آن چشمی که در پهنه هستی آیات را نبیندو این همه تابلوی جمال را

مشاهده نکند، اگر کور نیست، پس چیست؟

قرآن کریم به صراحت و وضوح چنین تعبیر می کند:

((فَإِنَّها لا تَعْمَى الْأَبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتی‏ فِی الصُّدُورِ))2

همانا چشم ها نابینا نمی شود، بلکه دل هایی کور می شود که در سینه هاست.

این، همان کور دلی است که در پی لجاجت و عناد و سرسختی در

برابر پذیرش حق پدید می آید و انسان را از دیدن روشن ترین

 حقیقت های آفتاب گون، محروم می سازد.

اگر مولوی می گوید:

چشم باز و گوش باز و این عمی       در شگفت از چشم بندی خدا

اشاره به همین حقیقت است که گاهی چشم سر می بیند، لکن 

چشم دل نابیناست و البته که این کوردلی علل و اسباب و ریشه ها 

و منشاهایی دارد که باید آنها را شناخت و زدود، تا بصیرت حاصل آید.

1حج آیه46

برگرفته از کتاب : قلمرو دل ، جوا محدثی

ادامه دارد ...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

باربط: حجاب فقط چادر نیست حجاب دل را حفظ کنیم

اگر دل درست شود چادر هم درست می شود

گر 100باشد 90 هم پیش توست